از سیر تا پیاز بدغذایی کودکان!

به گزارش روبرونیوز؛ مادرها، سؤال‌های زیادی برای رفع مشکل بدغذایی کودکان در ذهن خود دارند و دنبال جواب‌های با عملکرد سریع می‌گردند. به همین منظور در این مطب از سیر تا پیاز داستان بدغذایی کودکان را برایتان می‌گوییم تا شما به‌عنوان یک والد زودتر به جواب‌هایتان برسید.

بی‌اشتهایی یا بدغذایی؟!
بی‌اشت‌هایی یا بدغذایی یکی از شایع‌ترین اختلال‌های رفتاری در کودکان است که به‌راحتی قابل‌پیشگیری است؛ فقط کافی است که مادر‌ها درباره آن اطلاعات کافی داشته باشند و ساختار رفتاری خود را با کودکتان تغییر دهند.

دلایل بدغذایی کودکان
یکی از علل اصلی این مشکل، منفی گرایی والدین است. غذا دادن اجباری به کودک از مهم‌ترین عوامل ایجاد مشکلات تغذیه است که شاید مادر‌ها کمتر به آن دقت داشته باشند و فقط بخواهند از سر دلسوزی یا وظیفه غذا را به‌زور دردهان کودک خود قرار دهند. تقریباً از سن ۶ تا ۹ ماهگی برخی از شیرخواران از خوردن شیر مادر یا شیشه خودداری می‌کنند و دوست دارند مانند بزرگ‌تر‌ها قاشق دست بگیرند یا شیر خود را با لیوان سر بکشند. درست است که جانشین کردن شیشه یا فنجان بعد از ۸ یا ۹ ماهگی و استفاده از غذا‌های جامد دشوار است؛ اما باید به این باور برسیم که این روند تکاملی رشد کودک است و این نقش پررنگ شماست که به کودک اجازه انتخاب کردن را می‌دهد.

غذا دادن اجباری ممنوع!
به‌اجبار غذا دادن به کودک معمولاً نتیجه عکس دارد. کودک قاشق را کف اتاق خالی می‌کند، یا غذایی که به‌زور داخل دهانش شده را بیرون می‌ریزد. اجبار به غذا خوردن تنها کار شمارا سخت‌تر می‌کند و راه‌حل مناسبی برای کودکان لجباز نیست. هر چه میزان برخورد و عکس‌العمل‌های شما بیشتر شود لجبازی کودک دوچندان می‌شود؛ به‌طوری‌که ممکن است پس از ۵ دقیقه همه‌چیز زیرورو شود. اجبار‌های والدین برای غذا خوردن به‌مرور زمان تبدیل به یک تهدید واقعی می‌شوند و کودک از غذا خوردن متنفر می‌شود. همان طور که متخصصین می‌گویند؛ اجبار باعث یک نوع تنفر دائمی از غذا خوردن در ذهن کودک ایجاد می‌کند.

درباره بدغذایی کودک با دیگران صحبت نکنید
نکته مهم این است که والدین نباید جلوی کودک از بی‌اشتهایی یا بدغذایی او صحبت کنند. برای اینکه، کودک باهوش از این فرصت برای جلب‌توجه کردن استفاده کرده و برای رسیدن به خواسته‌های خودش از همین راهکار برای نخوردن غذا استفاده می‌کند.

اتلاف وقت حین غذا خوردن
معمولاً اتلاف وقت حین غذا خوردن در ۹ ماهگی تا ۳ سالگی یک اتفاق طبیعی است و در بیشتر کودکان اتفاق می‌افتد. در این دوره کودک با دست‌هایش با غذا بازی می‌کند و حتی ممکن است غذا را بر روی سروصورت یا گوش‌هایش بمالد. خلاصه هر کاری می‌کند به‌غیراز غذا خوردن. متاسفانه؛ اغلب مادر‌ها همیشه نگران گرسنه ماندن کودک خود هستند، یا زمان کافی برای اتلاف وقت کودک در حین غذا خوردن ندارند به همین منظور سعی دارند تا زودتر این پروسه تمام شود و آن‌ها بتوانند به کار‌های روزمره خود برسند، اما آن‌ها روال تکامل طبیعی بچه را به هم می‌زنند.

ساختار بدنی کودک خود را ببینید
یک عامل مهم دیگر که اکثر مادر‌ها به آن کمتر توجه می‌کنند؛ عدم توجه به ساختار بدنی کودک است. کودکی که جثه کوچک‌تری دارد نسبت به کودکی در همان سن بااندامی درشت‌تر، قاعدتاً غذای کمتری را می‌خورد و این‌یک امر طبیعی است. اما این اتفاق باعث می‌شود تا والدین شروع به مقایسه کردن کودک خود با دیگر کودک‌ها بکند؛ که بسیار اشتباه است.

هر کودک دارای اشتهای متفاوت است
مثل آدم‌بزرگ‌ها، بچه‌ها هم دارای اشتهای متفاوت در غذا خوردن هستند. علت مهم دیگر را تفاوت‌های فردی در اشتها‌های کودک می‌دانند. کودک‌های آرام تمایل بیشتری به غذا خوردن دارند تا بچه‌های پر جنب‌وجوش و بازیگوش. در نتیجه؛ اشتهای کودکان در روز‌های مختلف متفاوت است.

روش‌های درمانی
این اشتباه بزرگی است که بگوییم بدغذایی با افزایش سن کودک برطرف می‌شود. تا زمانی که رفتار‌های غلط والدین ادامه داشته باشد؛ کودک هم از غذا خوردن امتناع می‌کند. پس این مشکل به بازده زمانی خاصی تعلق ندارد و تنها به خاطر روش‌های انتخابی نادرست در تربیت غذایی کودک است و در آخر مهم این است که والدین بدانند اشکال از آن‌ها است نه کودک. بدغذایی کودک ضرورتی به تجویز دارو‌های تقویتی ندارد. اگر کودک شما لب به غذا نمی‌زند بهترین کار این است تا هیچ‌چیزی به او در میان وعده‌ها ندهند تا وعده غذایی بعدی فرابرسد.

منبع ۱ منبع ۲